اگر افسانه‌ها واقعی بودند، چه می‌شد؟ اگر جهان به شکلی بود که افسانه رنگ واقعیت می‌گرفت، احتمالا کیمیاگری دیگر یک خیال خام نبود. یا مثلا الدورادو دیگر یک شهرخیالی با کوه‌هایی از طلا نبود. می‌شد با انواع رمز و رازهای کیمیاگران، از خاک سیاه طلای ناب ساخت و همه را ثروتمند کرد. می‌شد شکلی از جهان را خلق کرد که در آن هرکس با فراغ بال در پی ساختن جهانی باشد که در آن منابع بسیار زیاد است. کار معدن و صنایع معدنی همین است. اغراق نیست اگر بگوییم اکتشاف پهنه‌های معدنی بسیار بزرگ و ثروت‌ساز در ایران می‌تواند افسانه‌ها را واقعی و دنیایی بی‌نهایت بهتر را برای 85 میلیون ایرانی بسازد. اکتشاف امروز آنقدر مهم و حیاتی است که می‌تواند با تبدیل کردن معدن به نفت جدید اقتصاد ایران، «کشور» را از نو به ریل توسعه بازگرداند. چرا؟ پاسخ روشن است.
